Συμπληρώνεται σήμερα 28/2/2024 ένας χρόνος από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που έκοψε το νήμα της ζωής και τα όνειρα δεκάδων συμπολιτών μας και βύθισε στο πένθος τις οικογένειές τους και ολόκληρη τη χώρα. Ημέρα μνήμης των 57 νεκρών, νέων στην πλειοψηφία, και οι μαθητές μαζί με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας θέλησαν να τιμήσουν όλους αυτούς που χάθηκαν άδικα αλλά και αυτούς που επηρεάστηκαν από αυτή την τραγωδία.
Με πρωτοβουλία της Διευθύντριας κ. Μανουσιάδη Χριστίνας, του Συλλόγου διδασκόντων, σε συνεργασία με το 15μελες του ΓΕΛ Γαστούνης και τις μαθητικές κοινότητες όλων των τάξεων συμφωνήθηκε οι μαθητές την μέρα αυτή να φορέσουν μαύρα ρούχα καθώς και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου ως ένδειξη πένθους και σεβασμού στους νεκρούς.
Στις 10 το πρωί, την στιγμή που θα άρχιζαν να κτυπούν πένθιμα οι καμπάνες των Ναών της πόλης μας 57 φορές, 57 μαθητές μας σχημάτισαν στο προαύλιο του σχολείου την λέξη « ΓΙΑΤΙ ;» με τα σώματά τους και άναψαν ένα κερί στη μνήμη κάθε ανθρώπου που χάθηκε.
Οι μαθητές/τριες σε ιδιαίτερα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα, με ησυχία και σοβαρότητα έμειναν στη θέση τους δίπλα στα αναμμένα κεριά και απαίτησαν απαντήσεις με το ερώτημα « ΓΙΑΤΙ;». Στη συνέχεια σηκώθηκαν και μαζί με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους και τους εκπαιδευτικούς σχημάτισαν έναν ανθρώπινο κύκλο. Τήρησαν ενός λεπτού σιγή και όλοι μαζί φώναξαν στο τέλος «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!»
Ένα χρόνο μετά οι μαθητές, η Διευθύντρια και ο Σύλλογος Διδασκόντων του ΓΕΛ Γαστούνης συνειδητοποίησαν ότι το τραύμα είναι συλλογικό, η δράση και η σιωπή τους φανερώνει τον πόνο, τη θλίψη και την επιθυμία τους να λάμψει η αλήθεια για την ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών. Οι μαθητές του ΓΕΛ Γαστούνης με τη στάση τους έκαναν πράξη του στίχους του Μιχάλη Γκανά από το ποίημα του «Προσωπικό»:
« Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο.»
και μας υπενθύμισαν τους στίχους του τραγουδιού:
« Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα»!
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Φιλόλογος Θεόδωρος Φανός
