Ο Γεώργιος Σισίνης (1769-1831) ήταν πολιτικός και οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Γεννήθηκε στην Γαστούνη της Ηλείας και καταγόταν από πλούσια και ιστορική οικογένεια της περιοχής. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν πρόκριτος της Γαστούνης. Ήταν γιός του Χρύσανθου Σισίνη και της Γαλλίδας Βικτωρίας και είχε τρεις αδερφούς (τον Νικόλαο, τον Πέτρο και τον Μιχαήλ) που πέθαναν πριν την επανάσταση και μία αδελφή που αργότερα παντρεύτηκε τον Σωτήρη Χαραλάμπη. Τα αδέλφια του ήταν ιατροί, όπως και ο πατέρας του, και ο ίδιος αναφέρεται ότι ήταν πρακτικός ιατρός. Ο Γεώργιος Σισίνης είχε παντρευτεί την Υακίνθη Σταθακοπούλου και είχε δύο γιούς, τον Μιχαήλ και το Χρύσανθο.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819. Πριν το ξέσπασμα της Επανάστασης οι Τούρκοι τον κάλεσαν για να συζητήσουν στην Τρίπολη αλλά ύστερα από υπόδειξη του Παλαιών Πατρών Γερμανού, παρέστησε τον άρρωστο και δεν πήγε.
Κήρυξε την Επανάσταση το 1821 στην Ηλεία και βοήθησε σημαντικά τον αγώνα. Θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους τροφοδότες των επαναστατικών σωμάτων της Πελοποννήσου. Στον στρατιωτικό αγώνα διακρίθηκε κυρίως στις μάχες της Πάτρας, του Λάλα και του Χλεμουτσίου.
Μαχαίρα του Γ. Σισίνη. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα
Η σημαία την οποία ο Γεώργιος Σισίνης σήκωσε στην Γαστούνη το 1821.
Το σπίτι των Σισιναίων στην Γαστούνη , λίγο πριν την αναπαλαιώσή του
Σήμερα μετά το τέλος των εργασιών ,στο κτίριο στεγάζεται το γραφείο του Δημάρχου Πηνειού και οι οικονομικές υπηρεσίες του Δήμου.
Ως πολιτικός, διετέλεσε πληρεξούσιος της Ηλείας στην Β’ και πρόεδρος της Γ’ και Δ’ Εθνοσυνελεύσεων ενώ το 1829 εκλέχτηκε πρόεδρος της Γερουσίας. Το 1825 συνελήφθη μαζί με τον γιο του, Χρύσανθο, και φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις στην Ύδρα. Την Άνοιξη του ίδιου χρόνου αποφυλακίστηκαν και συνέχισαν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις. Την περίοδο του Καποδίστρια διορίστηκε μέλος στο “Πανελλήνιον” αλλά σύντομα παραιτήθηκε επειδή διαφώνησε με την πολιτική του. Το 1829 χρημάτισε πρόεδρος της Γερουσίας και απεβίωσε στη Γαστούνη το 1831.
Δείτε μερικά έγγραφα που αναφέρουν την συμμετοχή του Γ. Σισίνη στις διαδικασίες συγκρότησης του Ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση του 1821
Πηγές
1.Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα, Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996.
Παλαιών Πατρών Γερμανού απομνημονεύματα, επιμέλεια Νίκος Ασημακόπουλος, Τρίτη έκδοση, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996,
2.Ιστορία της Ελληνικής επανάστασης, Σπυρίδωνος Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη,Αθήνα 1993, SET ISBN 9602363703
3.Αναστάσιος Ν. Γούδας, Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Τ. 7:Πολιτικοί άνδρες, Εν Αθήναις, 1875
Ο Μιχαήλ Σισίνης (? – 1856) ήταν αγωνιστής του 1821.
Γεννήθηκε στη Γαστούνη, ήταν γιος του Γεωργίου Σισίνη και της Υακίνθης Σταθακοπούλου. Αδελφός του ήταν ο Χρύσανθος. Ήταν παντρεμένος με την Ταρσία αδελφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου με την οποία δεν απέκτησε παιδιά και πέθανε σε νεαρή ηλικία. Από δεύτερο γάμο απέκτησε τον Χρύσανθο και ένα ακόμα παιδί που πέθανε σε βρεφική ηλικία.
Με την έναρξη της επανάστασης πήρε μέρος σε πολλές μάχες με τα στρατιωτικά σώματα του πατέρα και του αδελφού του επειδή ήταν μικρός σε ηλικία, ανήλικος, και δεν μπορούσε να συγκροτήσει δικό του στρατιωτικό σώμα. Κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου διέφυγε τη σύλληψη σαν οπαδός του Κολοκοτρώνη και διέφυγε στην Ζάκυνθο, σε αντίθεση με τον πατέρα και τον αδελφό του που φυλακίστηκαν. Εκεί ο Σισίνης έγινε μέλος πειρατικού πλοίου και συνέχισε τον αγώνα κατά των Οθωμανών.
Με την άφιξη του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο κλείστηκε στο Χλεμούτσι μαζί με 300 άντρες και 1500 αμάχους όπου πολιορκήθηκε από τους Οθωμανούς. Το φρούριο ήταν εγκαταλελειμμένο και εξοπλισμένο μόνο με 14 κανόνια από Οθωμανικό πλοίο που είχε ναυαγήσει εκεί κοντά. Ο Ιμπραήμ αρχικά τους ζήτησε να παραδοθούν αλλά ο Σισίνης αρνήθηκε και άρχισε τη πολιορκία του φρουρίου. Οι πολιορκημένοι άντεξαν 3 εβδομάδες αλλά λόγω έλλειψης νερού αναγκάστηκαν να παραδοθούν στις 5 Μαΐου, Ο Ιμπραήμ αναγνώρισε την ανδρεία του Σισίνη και παρόλο που τον φυλάκισε στο Νεόκαστρο έδωσε εντολή και δέχτηκε καλή μεταχείριση. Απελευθερώθηκε μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Μετά την απελευθέρωση ακολούθησε στρατιωτική καριέρα κι έγινε επί Καποδίστρια ίλαρχος του ιππικού και επί Όθωνα μοίραρχος της Χωροφυλακής.
Πηγές
Αναστάσιος Ν. Γούδας, Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Τ. 7:Πολιτικοί άνδρες, Εν Αθήναις, 1875
Χρύσανθος Σισίνης ήταν οπλαρχηγός του 1821 και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Γαστούνη και ήταν γιος του Γεώργιου Σισίνη, αδελφός του ήταν ο Μιχαήλ. Ήταν παντρεμένος με την Βασιλική, κόρη του Μάρκου Μπότσαρη, και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά τη Βικτωρία κι άλλο ένα που πέθανε μωρό. Αναφέρεται ότι έφερε μαχαίρα που η λαβή της ήταν κομισμένη με πολύτιμους λίθους την οποία του την είχαν δωρίσει σε ανάμνηση μάχης. Ήταν φανατικός κυνηγός θηραμάτων κι είχε μεγάλη συλλογή από όπλα.
Πολέμησε στην Πάτρα, στην Αθήνα, στο Μεσολόγγι στο Κομπότι, στο Πέτα και σε διάφορες άλλες μάχες. Φυλακίστηκε μαζί με τον πατέρα του, την περίοδο του εμφυλίου, ως οπαδός του Κολοκοτρώνη. Μετά την αποκατάσταση πολιτεύτηκε και εκλέχτηκε πολλές φορές βουλευτής και αντιπρόσωπος της Ηλείας. Απεβίωσε το 1845.
Πηγές
1.Παλαιών Πατρών Γερμανού απομνημονεύματα, επιμέλεια Νίκος Ασημακόπουλος, Τρίτη έκδοση, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996,
Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα, Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996.
2.Ιστορία της Ελληνικής επανάστασης, Σπυρίδωνος Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη,Αθήνα 1993,
3.Αναστάσιος Ν. Γούδας, Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Τ. 7:Πολιτικοί άνδρες, Εν Αθήναις, 1875
